Los           Kaziu Borucki Mówisz że kiepski masz los Bo stale Ci doskwiera Masz tu zawsze mały trzos I robi z Ciebie frajera Ale zamiast tu biadolić Nie daj się losowi ogolić Powiedz losowi bracie mój Ze mną choć ze mną stój Podaj losowi rękę no i sztama Niech otworzy się przed nami brama Niech zobaczy wuj i ciotka Że umiemy grać w Totolotka W Totka wspólnie tu zagramy Milion dolarów zaraz mamy Dziś ile wygraliśmy losie Pero Jak zwykle milion jak zero Więc kupimy sobie limuzynę No i wiadoma rzecz piękną dziewczynę I dopiero będzie życie jak w Madrycie A w dodatkku przy pięknej kobicie to jest życie Życie w postępie XX wieku   Życie jak sami wiecie no i widzicie Idzie przez świat różnie i rozmaicie Człowiek dąży już od młodości Do wielkich osiągnięć a w tym do radości Najpierw musi zdobyć naukę A potem opanować tę wielką sztukę Z początkiem wchodzi w życie nauka Poprzez dziadka z syna na wnuka Dziadek żył w tym starym czasie Nie miał pojęcia o siódmej klasie Syn ją zdobył szybko i wnet A wnuk zdobywa najwyższy uniwersytet A co zdobędzie potem prawnuk Chyba zdobędzie najwięcej sztuk Sztuk wielkich pięknych i doskonałych Nie takich jak ten pradziadek małych Będzie sterował szybko bezbłędnie Wszelkich osiągnięć wnet dosięgnie A co zdobędzie potem praprawnuk Czy życie zostawi dla niego choć z parę sztuk