Urodził się w marnej mieścinie,
    jako dziecko kobiety z ludu.
Dorastał w innej mieścinie marnej,
    żyjąc do lat 30 jako cieśla.

Przez trzy lata był potem kaznodzieją wędrownym.
Nie napisał żadnej książki
Nie piastował żadnego urzędu.
Nie założył rodziny. Nie miał swojego domu.
Nie był studentem wyższej uczelni.
Nie oddalił się 200 mil od miejsca urodzenia.
Nie dokonał niczego, co za wielkie uchodzi.
Nikt nie dał o Nim świadectwa,
     sam musiał świadczyć o sobie.

Miał dopiero 33 lat życia,
     gdy wszystko obróciło się przeciw Niemu.
Opuścili Go zwolennicy. Dostał się w moc wrogów,
     którzy Go wyśmiali i zasądzili.
Na krzyżu Go powieszono pomiędzy dwoma złodziejami.
A kiedy konał w męczarniach,
     los rzucano o Jego odzienie,
     o wszystko co posiadał.

Po śmierci w obcym grobie Go położono,
      użyczonym przez przyjaciela z litości.
I od tego już czsu mija wiek dwudziesty,
      On zaś jest nadal postacią centralną świata,
      chlubą synów człowieczych
      i natchnieniem postępu ludzkości.

I gdybyś tak w jedno połączył:
      te armie, co po ziemi chodziły,
      te floty, co po morzach pływały,
      parlamenty, co debatowały,
      królów, co ludami rządzili
      - to byś się przekonał,
      że nic ludzkości tego nie dało, co tamto
      Jedno Samotne Życie.

Anonim